Miłośnicy przyrody oraz niezwykłych krajobrazów z pewnością zakochają się w Wyspach Owczych. Jedną z głównych atrakcji są Klify Vestmanna. Dochodzą one do 650 metrów wysokości i poprzecinane są setkami uskoków, jaskiń i sztolni. Można wybrać się na rejs, podczas którego niewielkimi łodziami podąża się tym niesamowity labiryntem. Dla tych, którzy wolą czuć grunt pod stopami polecamy wejście na najwyższy szczyt Slaettaratindur (882 m.n.p.m), z którego roztaczają się niezwykłe widoki na okolicę. Wyspy Owcze to też niezwykły świat zwierząt. Łącznie liczba ptaków sięga ok. 3,5 miliona a maskonury, głuptaki, nurzyki i inne gatunki zakładają tu olbrzymie kolonie.
Na Wyspach Owczych znajdziemy też atrakcje kulturowe. Cennymi zabytkami są stare, drewniane, farerskie kościoły z trawiastymi dachami. Punktem obowiązkowym niemal każdej wycieczki jest wizyta na starówce Tinganes w stolicy archipelagu – Tórshavn. Można tutaj podziwiać zespół drewnianych, krytych trawą budowli, które tworzyły centrum osady.
Wyspy Owcze, jak sama nazwa wskazuje, muszą mieć coś wspólnego w owcami. Na archipelagu zasady ich hodowli zostały określone przez List Owczy z XIII wieku. Choć dziś większość Farerczyków zatrudnionych jest w usługach, to nadal na archipelagu żyje około 80 000 owiec, czyli dwa razy więcej niż ludzi.
Pierwszymi osadnikami na Wyspach Owczych byli prawdopodobnie irlandzcy mnisi, którzy dotarli tu na przełomie VI i VII wieku. Później teren ten zdominowali wikingowie. Ze względu na trudne warunki życia oraz pogodę, do końca XIX wieku liczba ludności nie przekraczała 10 tys. Terytorium to od XIV wieku należy do Danii, ale rodząca się w XIX wieku świadomość narodowa spowodowała, że Wyspy Owcze uzyskały autonomię a język farerskim jest oprócz duńskiego językiem urzędowym. Mówi się też, że Farerczycy znacznie różnią się mentalnością i trybem życia od Duńczyków i reszty Skandynawów, ale o tym najlepiej już przekonać się osobiście odwiedzając ten jakże fascynujący zakątek naszego globu.
